Ως μουσικό μέσο πιο κοντινό στο είναι μας θα επιλέγαμε την ανθρωπινή φωνή.
Χρησιμοποιώντας ως ισοκράτη κάποιο μουσικό όργανο, όπως η Τανπούρα ή ακόμα και η φωνή, μπορούμε να εξερευνήσουμε κάθε λεπτομέρεια μιας μουσικής κλίμακας και να βιώσουμε της πλούσιες αρμόνικες και μικροδιαστήματα που χαρακτηρίζουν την κάθε μουσική παράδοση, κυρίως της Ανατολής.
Η Τανπούρα είναι ένα έγχορδο όργανο που συναντάμε στην Ινδία κυρίως στην κλασική μουσική παράδοση. Δεν παράγει κάποια μελωδία ή ρυθμό αλλά ένα συνεχόμενο ήχο τονικής στην κλίμακα που χρησιμοποιείται κάθε φορά.
Συνήθως αποτελείται από 4 χορδές από τις οποίες η πρώτη κουρδίζεται στο 5ο ή 4ο διάστημα της τονικής, ενώ υπάρχουν και Τανπούρα με περισσότερες χορδές, όπως 5 ή 6.
Η ποιότητα του πλούσιου σε αρμονικές ήχου της, δημιουργεί μια βάση και ατμόσφαιρα ώστε να αναπτυχθεί και να αποδοθεί μια Ράγκα, όπως ένας καμβάς σε ένα ζωγράφο έτοιμο να δημιουργήσει ένα πίνακα.
Το Σιτάρ είναι ένα από τα πιο δημοφιλή μουσικά όργανα της Βόρειας Ινδίας. Αναφορές στο όργανο αυτό με αυτή την ονομασία συναντάμε από τον 13ο αιώνα. Η καταγωγή του εμπνεύστηκε από το Περσικό έγχορδο Ταρ και τη Ρούντρα Βίνα. Στην μορφή που το συναντάμε σήμερα υφίσταται περίπου από τον 18ο αιώνα.
Υπάρχουν δυο κύρια στυλ κατασκευής του Σιτάρ σήμερα, του Ραβί Σανκάρ και του Βιλαγιάτ Καν με βασική διαφορά τους ότι στο πρώτο έχουμε δυο επιπλέον χορδές με μπάσο ήχο, ενω και τα δυο όμως διαθέτουν συμπαθητικές χορδές (χορδές που ηχούν όταν συντονιστούν με την ίδια συχνότητα, προσφέροντας ένα ήχο του πιο πλούσιο).
Χάρη στης δυνατότητές του συναντάμε το Σιτάρ σε αρκετά είδη μουσικής, από τραγούδια του Μπόλυγουντ μέχρι και την κλασική μουσική.
Το Σουρπαχάρ ή όπως μεταφράζεται ‘Ο ήχος της Άνοιξης”, είναι παρεμφερές με το Σιτάρ αλλά μεγαλύτερο σε μέγεθος. Χάρη στην δυνατότητα του να δίνει βαθύ ήχο προτιμάται να αποδίδει το Αλαπ σε μια Ράγκα. Επίσης είναι ένα από τα βασικά μουσικά όργανα της Dhrupad παράδοσης.
Η Ρούντρα Βίνα είναι το πιο αρχαίο έγχορδο μουσικό όργανο που συναντάται στην Ινδία σήμερα.και είναι ένα από τα πρώτα όργανα που εισήχθησαν στην ινδική κλασική μουσική.
Το «Rudra» είναι ένα άλλο όνομα του Θεού Shiva και επομένως, «Rudra Veena» σημαίνει «η Veena που είναι αγαπητή στον Shiva».
Η μυθολογία λέει ότι ο Shiva είχε δημιουργήσει το έγχορδο όργανο εμπνευσμένο από την ομορφιά της συζύγου του Parvati.
Γλωσσικά, θεωρείται επίσης ότι το όνομα Rudra είναι παράγωγο της περσικής λέξης Rud που σημαίνει χορδές.
Ο Ραβάνα είναι επίσης γνωστός ως δεξιοτέχνης στην Rudra Veena και συνήθιζε να λατρεύει τον Σίβα παίζοντας την.
Η Rudra Veena συμβολίζει το ινδικό ήθος σε όλη την υποήπειρο και συνδέει τον ακροατή με τον κόσμο, καθώς είναι το μόνο ακουστικό έγχορδο όργανο που μπορεί να παράγει τον κοσμικό ήχο του Om.
Ονομάζεται η μητέρα όλων των έγχορδων οργάνων. Αυτό το αρχαίο όργανο σπάνια παίζεται στη σημερινή εποχή.
Λόγω της σχέσης του με τον Σίβα, η Rudra Veena κέρδισε δημοτικότητα μεταξύ των γιόγκι και των ασκητών.
Ο ήχος του θεωρήθηκε ότι διέθετε τη δύναμη να ηρεμεί το μυαλό τόσο του μουσικού όσο και των ακροατών.
Σήμερα, η Rudra Veena βρίσκεται στα πρόθυρα της εξαφάνισης που πρόκειται να πάρει μαζί της μια μεγάλη ιστορία της ινδικής κλασικής μουσικής.
Ενώ εξακολουθεί να λατρεύεται ως το σπουδαιότερο όλων των μουσικών οργάνων, σπάνια βρίσκεται πλέον σε μουσικές πλατφόρμες. Παρά το γεγονός ότι είναι αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ρεύματος μουσικής Dhrupad της Βόρειας Ινδίας, η Rudra Veena έχει τώρα μόνο λίγους ασκούμενους μαι και χρειάζεται ισόβια αφοσίωση και πειθαρχία για να εξελιχθεις σε αυτη την τέχνη.
Ενα νεο ενδιαφέρον παρατηρείται στις μέρες μας για τη βαθιά, ηχηρή και διεισδυτική ποιότητα της μουσικής της στον γρήγορο και ανήσυχο τρόπο ζωής αυτού του παγκοσμιοποιημένου κόσμου.
Η Rudra Veena ανακαλύπτεται εκ νέου από ένα αυξανόμενο διεθνές κοινό, το οποίο αναζητά ενα πιο λεπτοφυή και θεραπευτικό ήχο.
Η Μουσικοθεραπεία και οι σύγχρονες πρακτικές Γιόγκα έχουν επίσης συμπεριλάβει τον ήχο της Rudra Veena για την ανακούφιση από το
στρες και το άγχος.
