Η Ινδική κλασσική μουσική ανήκει στην ίδια μουσική ομάδα όπως η Ελληνική, η Τουρκική και Αραβική μουσική. Στην λεγόμενη τροπική μουσική.

Στη μουσική αυτή η κάθε δόνηση ή φράση βασίζεται στη σχέση της με μια νότα που έχει το ρόλο ως τονική στην κλίμακα που χρησιμοποιείται και αποτελεί την βάση για να βιωθούν και να κατανοηθούν τα μικροδιαστήματα ανάμεσα στις νότες.

​

Η ιδιαιτερότητα της Ινδικής κλασσικής μουσικής, είναι η βαθιά της σχέση με το διαλογισμό.

​

Αν και πλούσια σε λυρισμό και ευαισθησία, η Ινδική κλασσική μουσική, πιο πολύ εξίσου στοχεύει να προκαλέσει βαθιά εσωτερική σιωπή στον ακροατή, ώστε μέσα στο φως αυτής της γαλήνης να έρθει σε επαφή με ένα κομμάτι του τον εαυτού του.

​

Έτσι, χάρη στην εσωστρεφή ομορφιά της μπορεί μεν να χρησιμοποιηθεί σαν μουσική ψυχαγωγία, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται περισσότερο για ένα μουσικό διαλογισμό.

Ο εξοικειωμένος ακροατής της μπορεί να εμβαθύνει ακούγοντας την, όμως έχει παρατηρηθεί ότι ακόμα και όσοι έρχονται πρώτη φορά σε επαφή με το είδος αυτό, επίσης μπορούν να απολαύσουν και να ωφεληθούν από τις θεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής αυτής.

​

Η Ινδική κλασική μουσική μέσω μίας Raga είναι μια ιδιαίτερη προσέγγιση όπου μπορεί να δράσει βαθιά στην ψυχή του ανθρώπου προσφέροντας άφθονα θεραπευτικά οφέλη.

Με τον όρο Raga εννοούμε το χρωματισμό του νου.

Χρησιμοποιώντας δηλαδή μια ομάδα από νότες με συγκεκριμένο τρόπο και σε διάφορους συνδυασμούς, δίνοντας έμφαση και τονίζοντας κάποιες από αυτές τις νότες δημιουργείται μια αίσθηση που ανάλογα τον χαρακτήρα της Raga θα έχει και την ανάλογη επίδραση στο είναι μας.

​

Η χρήση του ήχου της Raga ως μέσο είτε από μόνο του είτε σε συνδυασμό με την χρήση του εκφορά λόγου μέσα από το τραγούδι είναι μια πρακτική στη γιόγκα του ήχου, τη Nada Yoga, και ένα μονοπάτι προς τον Nada (ήχος) Brahma (δημιουργός).

Σε διάσπαρτα μέρη του πλανήτη και σε πολλά αρχαία κείμενα συναντάμε φράσεις που αναφέρονται στην απαρχή της δημιουργίας με τον λόγο και τον ήχο.

​

Μια παλιά ιστορία λέει ότι όταν ο Θεός ζήτησε από την ψυχή να έρθει μέσα στο ανθρώπινο σώμα για να το κατοικήσει, εκείνη αρνήθηκε λέγοντας ότι αυτό θα ήταν μια φυλακή...

Τότε ο Θεός πρόσταξε Αγγέλους να τραγουδήσουν και η ψυχή παρασυρόμενη από τον χορό ήρθε μέσα στο σώμα οπού και παρέμεινε.

Από εκείνη την εποχή έως και σήμερα όταν η ψυχή ακούει μουσική μπορεί να νιώσει έστω και για ελάχιστα δευτερόλεπτα αυτή την αλλοτινή της ελευθερία ξανά, μια άλλη αίσθηση του χρόνου, ένα ταξίδι πέρα από τα στενά όρια που θα έβαζε ένα εξ ορισμού, βάζει το περιορισμένο σε διαστάσεις σώμα.

​

Υπάρχουν πολλά Ragas τα οποία αποδίδονται σε συγκεκριμένες φάσεις της ημέρας, (όπως ανατολή, δύση, απόγευμα, αργά το βράδυ) αλλά και σε συγκεκριμένες εποχές του χρόνου.

Ανάμεσα από τα διάφορα στυλ της Ινδικής κλασικής μουσικής που συναντάμε σήμερα, το πιο παλιό είναι η Ντρούπαντ (Dhrupad).
Η έμφασή εδώ ειναι στο Alap, Jor, Jhala τα οποία είναι μια εισαγωγική παρουσίαση στην Raga από το μελωδικό όργανο η τη φωνή που ενώ στην αρχή δεν διακρίνεται από κάποια ρυθμικότητα εξελίσσεται από ένα αργό σε πολύ γρήγορο τέμπο ακολουθούμενη από κάποια μελωδία.

​

Η σχέση με αυτή την μουσική είναι αμιγώς αυτοσχεδιαστική, και πράγμα που γίνεται η εκφραστική ελευθερία όμως αυτή πηγάζει μέσα από πολλά χρόνια μαθητείας και μελέτης τους είδους αυτού μουσικής.

​

Μια συναυλία Ινδικής κλασικής μουσικής θα την παρομοιάζαμε με έναν πίνακα που ζωγραφίζεται επιτόπου μπροστά στο κοινό.

​

Αν και σήμερα θα ακούσουμε τη μουσική αυτή κυρίως σε συναυλιακούς χώρους, η πιο ουσιαστική της θέση είναι μέσα από σε συναντήσεις σε μικρούς χώρους ή ‘bhaitak’ όπως ονομάζονται στην Ινδία, όπου οι οποίες θυμίζουν συνάντηση ομάδας διαλογισμού.